ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۴

مرغ دل من هم به رو هم بال افکند

حال تو دل مرا بدین حال افکند

بس بود برای بردن دل، چشمت

از بهر چه خال را بدنبال افکند