ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

هرچند که عمر مایه ناز آمد

از عمر عزیز یار ممتاز آمد

چون عمر گذشت برنمیگردد یار

صد بار گذشت بر من و باز آمد