ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۷

هر روز دلم را اسیر خالی باشد

وز عشق توام بدل خیالی باشد

خورشید جهان محنتم من، چه عجب

گوهر روزم از نو زوالی باشد