ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

آن تازه نهال چند سرکش باشد

وز گریه زار من مشوش باشد

اشکم نمک است و دل خونین آتش

تا چند نمک بر سر آتش باشد