ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد

صد بارم اگر سوخت دگر ره سوزد

آتش چون سوخت میکند دوری و او

اول دوری کند پس آن گه سوزد