ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

ای آن که غمت بدهر شور اندازد

روی تو بر آفتاب نور اندازد

میسوزم ازین غم که مگر روی تودید

خورشید که نور را به دور اندازد