ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

از دیده ی من چو دل برون می افتد

عالم بر روی موج خون می افتد

دانی ز چه در عشق تو رسوا گشتیم

تنگست دلم شوق برون می افتد