ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

بی روی تو جان محنت اندوز مباد

عالم بی آن شمع شب افروز مباد

روی تو به روز ماند از نیکویی

اما به روز من که آن روز مباد