ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

در عالم تنگ عرصه سفله نهاد

سر بر زانو بنفشه سان باید داد

گردون دونست روی او نتوان دید

گیتی تنگست راست نتوان ایستاد