ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

دانی زچه شد و قف تعرض جانت

دندان نشکستند سخن دامانت

دانند که وقت شعر خواندن شکنند

از شعر کلوخ چین خود دندانت