ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸

صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است

من خوش دل ازین که راحتی در پیش است

روشن بود این برهمه کاندر خانه

گر روزن پیش روشنایی بیش است