ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴

آن غنچه که عالمی ازو در تاب است

در گلشن یزد مثل او نایاب است

پژمرده بود غنچه که بی آب بود

این نادره غنچه تازه بی آب است