ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

مشک است به گرد نقطه پرگارت

وز خوی شبنم نشسته بر رخسارت

با ساحر چشم دود بنمود و به خار

از آب لبان و آتش رخسارت