ابوالفرج رونی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

پیوسته مرا دل به هوای تو کشد

و اندیشه به یاد دلگشای تو کشد

جانم نفس عجز برای تو کشد

ماننده آن نفس که نای تو کشد