جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۲

گه تاب سر زلف مشوش میده

گه عشوه این جان ستمکش میده

با ما سر راستی نداری شاید

باری به دروغ عشوه خوش میده