جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۹۷ - قطعه

من ز جمع شاعران باری کیم

من ز لاف دانش و دعوی کیم

من ز نثر پاک چون نثره چه ام

من ز نظم شعر چون شعری کیم

هر زمان گویم که شعر من چنین

من ازین دعوی بیمعنی کیم

گویم از من زنده شد شخص سخن

من نه نفخ صور و نه عیسی کیم

من ید بیضا نمایم در هنر؟

ای مسلمانان من از موسی کیم

طعنه ها در شعر استادان زنم

من بدین دانش ز استهزی کیم

چیست این باد و بروت خواجگی

سیم دارم فاضلم آری کیم

من فراز توده غبرا چه ام

من بزیر قبه اعلی کیم

من زمدت یا زخدمت چیستم

من ز رسم و خلعت اجری کیم

من ندانم تا من عامی صفت

ز اختراع و صنعت انشی کیم

من ز شرح گوهر ثانی چه ام

من ز سر علت اولی کیم

میتوان دانست قدر زرگری

این تکبر چیست پس یعنی کیم

گر ز بهر بندگی نپذیردم

رکن دین من در همه گیتی کیم