ابن یمین » دیوان اشعار » اشعار عربی » شمارهٔ ٣۴ - ترجمه

گر بمانیم زنده بر دوزیم

دامنی کز فراق چاک شده است

ور بمردیم عذر ما بپذیر

ای بسا آرزو که خاک شده است