ابن یمین » دیوان اشعار » اشعار عربی » شمارهٔ ١۴ - ترجمه

با من سفیه کرد سفاهت ز جهل خویش

مکروهم آمد آنکه مر او را شوم مجیب

او در سفه فزوده و من کرده حلم بیش

چون عود کش فزون شود از سوز تاب و طیب