ابن یمین » دیوان اشعار » اشعار عربی » شمارهٔ ۶ - ترجمه

در شهر خویش هرکه مذلت همیکشد

گر غربت اختیار کند خوانمش لبیب

اینست و بس فضیلت غربت که عاقلان

گویند مر نفیس ترین چیز را غریب