ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲۹

ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

وی گوهر معدن صباحت که توئی

طوطی شکر خای بود بسیاری

لیکن نبود بدین ملاحت که توئی