ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۲

ایدل ز جهان جان بسلامت بردی

از لوح ضمیر اگر طمع بستردی

در دور فلک که کاسه صافی گردد

هم ز اول خم همی دهندت دردی