ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۷

بربود مرا پسته تو خواب از چشم

وافشاند سرشک همچو عناب از چشم

ماننده شمعم از هوای رخ تو

کز آتش دل میچکدم آب از چشم