ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۸

ای سرو سهی قامت خوش رفتارم

دریاب که شد گرچه نهان میدارم

از زلف لفیف تو مضاعف دل من

وز وعده اجوف تو ناقص کارم