ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۷

پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل

پروانه نور میبرد شمع چکل

گر خون دلم خوری حلالت کردم

لیکن نکنم هجر دلازار بحل