ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۲

من برکشم این پیرهن زهد ز سر

پس در کشمت همچو قبا تنگ ببر

آیم چو کلاه بر سر اندر ره عشق

گر دست در ارم بمیانت چو کمر