ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۷

هر چیز کزو هستی تو پیدا شد

هم اوست که گه خامش و گه گویا شد

چون آب که شد ابر و ز دریا برخاست

شد قطره و قطره باز با دریا شد