ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۵

هر چند که عمرم نه بسامان گذرد

سهلست که عاقبت بهر سان گذرد

چون در دل من شادی و غم هر دو یکیست

دشوار زما نه بر من آسان گذرد