ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۹

رویت که ازو ماه خجل سار شود

زلفت که در او باد گرفتار شود

از ظلمت این و نور آن در شب و روز

شب روز شود روز شب تار شود