ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۷

شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد

و اندیشه آب و محنت گل ننهاد

در تربیت عمارت دل کوشید

وین قاعده جز مردم مقبل ننهاد