ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۵

ملهم چو نعیم این جهان فانی دید

بفروخت جهان را و بدان فقر خرید

با هر که در افتاد بدعوی داری

هر روسپیی بدید صد بار درید