ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۷

هر چند که فرزند بسامان باشد

دردیست که بی مایه درمان باشد

از زیستنش رنج فراوان باشد

وز مردن او خرابی جان باشد