ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷۶

دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود

مه کرد طلوع و نور بر نور فزود

ماهش برهی نمود تا حاضر بود

چون ماه برفت او برهی ماه نمود