ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۵

تا ابن یمین از این جهان می نرود

اندوه تواش از دل و جان می نرود

ممکن نبود آنکه رود از سر او

سودای تو تا در سر آن می نرود