ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۶

تا در سرم ای رشک پری چشم بود

از چشم توام ستمگری چشم بود

با این همه بهر دیدنت چون نرگس

از هر طرفی که بنگری چشم بود