ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۰

باد از رخ گل چو برقع نازکشاد

بلبل بغزل خواندنش آواز گشاد

خرم دل آنک در هوای گل و مل

پرواز کنان بال طرب باز گشاد