ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۳

از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود

بلبل بهزار صوت و الحانش ستود

زان پس که بباد رفت و برگیش نبود

کس نام گل از زبان بلبل نشنود