ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۲

آنها که درین رباط بی بنیادند

در رهگذری بیکدیگر افتادند

دارند دل و دیده پر از آتش و آب

وز مرکز خاکی گذران چون بادند