ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۹

آنکس که همای همتش پر دارد

هر روز هوای جای دیگر دارد

چون بر در خانه ها مقیم است خروس

بنگر که همیشه اره بر سر دارد