ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۷

آن بت که دمی جفا فراموش نکرد

با ما نفسی دست در آغوش نکرد

هر نکته که سر بسر بدو میگفتم

در بود ولی نگار در گوش نکرد