ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۲

جان تازه کند لعل در افشان ز قدح

با دل دهد از زمرد سوده فرح

یک ساغر از انلعل و زمرد با هم

بر نه بکفم تا بکشم قوس قزح