ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۵

خطی که ز روی آن سمنبر برخاست

گفتی که ز گل بنفشه تر برخاست

چشمم چو بر اوفتاد از غایت لطف

گفتم که ز آب موج عنبر برخاست