ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۰

خطی که ز رویت ای پریوش برخاست

دودیست کز آتش ترت خوش برخاست

چون عارض خوبت آتشی سیرابست

نشگفت اگر دود ز اتش برخاست