ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۹

قدت ز صنوبری که برخاست بهست

وز سرو که دهقانش بپیراست بهست

دائم سخن از قد چو سروت گویم

آری سخن راست بهر وقت بهست