ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۱

جان برخی آن پسته شکر شکنت

وان قامت چون سرو و رخ چون شمنت

در وصف دهانت نتوان گفت سخن

زیراک نگنجد سخن اندر دهنت