ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۵

نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست

یعنی رخ و زلف پر بتابت چه خوشست

مانند سیه دانه سویدای دلم

تابنده ز قرص آفتابت چه خوشست