ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۶

خوش باش دمی که زندگانی باقیست

در ملک حیات کامرانی باقیست

ور نعمت این جهانیت وا برسد

غم نیست نعیم آن جهانی باقیست