ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۷

صاحب نظری خوش سخنی فرمودست

بشنو که از آن مغز خرد آسودست

گفتست که زشت و نیک چون بر گذر است

نابوده چو بوده-بوده چون نابودست