ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵

چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت

وز نکهتش آفاق دم غالیه یافت

خرم دل آنکه از پی عیش صبوح

چون بلبل مست سوی گلزار شتافت