ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۹

مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت

نه بیم ز دوزخ و نه امید بهشت

گر دوست بدستست فراغت دارم

از کعبه و بتخانه و محراب و کنشت