ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲

چون آکهیی نبینم از توحیدت

سودی نکند بکثرت و تفریدت

هر چیز که آن بنزد ما ایمانست

کفرست بنزدیک تو از تقلیدت